Η γέννηση της Αθηνάς

Η θεά Αθηνά

Η θεά Αθηνά γεννήθηκε μέσα από το κεφάλι του πατέρα της, αλλά είχε γονιμοποιηθεί στη μήτρα της μάνας της. Το «εξωφρενικό» αυτό γεγονός, ακόμη και για τους Αθανάτους του Ολύμπου, συνέβη μετά την «ενσωμάτωση» της σοφής Μήτιδας από τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων, το Δία.

Ο Δίας έλαβε χρησμό ότι η γυναίκα του, η νύμφη Μήτις, προσωποποίηση της σοφίας και της φρόνησης αλλά και της γνώσης του καλού και του κακού, μετά τη γέννηση μίας κόρης, πραγματικό στήριγμα του πατέρα της, θα έφερνε στον κόσμο ένα γιο, που, όπως εξάλλου το ήθελε και η οικογενειακή τους παράδοση –αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβη με τον Ουρανό, τον Κρόνο και τον ίδιο το Δία- θα του εναντιωνόταν και θα του έπαιρνε το θρόνο. Αυτό μπορεί για τους θνητούς να θεωρείται απλά μια εναλλαγή γενεών, καθώς ο γιος αντικαθιστά τον πατέρα, αλλά ο Δίας δεν μπορούσε να το χωνέψει. Έτσι αποφάσισε να χωνέψει μια και καλή τη Μήτιδα. Και ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα-Κρόνου (σ.σ. αφού κατά βάθος κάθε αγόρι θέλει να μοιάσει στον πατέρα του) κατάπιε την ήδη εγκυμονούσα γυναίκα του.

Για λίγο καιρό νόμιζε ότι μόνο κληροδότημα του κανιβαλισμού του –γιατί αυτό ήταν, ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας- ήταν η υφαρπαγή, στην ουσία, των ιδιαίτερων χαρισμάτων της Μήτιδας: της σοφίας της, της φρόνησής της και της γνώσης του καλού και του κακού, που τον ανέδειξαν εν μια νυχτί σε παντοδύναμο και πάνσοφο βασιλιά των θεών. Από τότε ξεκίνησε και ο μύθος που κατέληξε από αρχαίος να θεωρείται πλέον αστικός, ότι πίσω από κάθε ισχυρό άντρα βρίσκεται μία ισχυρότερη γυναίκα.

Όταν, όμως, ξεκίνησαν οι φρικτοί πονοκέφαλοί του ο Δίας -που ούτε ένας αρχαίος συγγραφέας δεν αναφέρει κάπου, έστω κι ως υποσημείωση, ότι ένιωσε κάποιο ψήγμα ενοχής ή τύψης για την απώλεια της επιτόκου συζύγου- δεν συνέδεσε τα δύο γεγονότα.

Οι θεές του Ολύμπου αποπειράθηκαν να τον ανακουφίσουν με βοτάνια αλλά οι πονοκέφαλοι αντί να μειώνονται αυξάνονταν. Ως μόνη λύση σκέφτηκε να καλέσει το γιο του το θεϊκό Ήφαιστο, άφταστο σιδηρουργό, και να του ζητήσει να του ανοίξει το κεφάλι με μια τσεκουριά. Ο Ήφαιστος, και προς τιμήν του αν αναλογιστούμε ότι ο Δίας ευθύνεται για το παραμορφωμένο του πρόσωπο και το χωλό του πόδι, όταν σε μια στιγμή οργής εκτόξευσε το βρέφος-Ήφαιστο από τον Όλυμπο- αρνήθηκε να το κάνει.

Ό παντοδύναμος Δίας όμως επέμενε και καθώς όλοι γνωρίζουμε «αρχηγού παρόντος πας αρχή παυσάτω» - ακόμα κι αν αυτή η αρχή είναι η αγάπη του γιου προς το πατέρα ή, που είναι και το πιο πιθανό, η σωφροσύνη του Ήφαιστου που ήθελε να προφυλάξει το αδύναμο σαρκίο του σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά από την οργή και κυρίως τους κεραυνούς του θεού-πατέρα του.

Ό Ήφαιστος σήκωσε λοιπόν το τσεκούρι του, το ζύγισε καλά ανάμεσα στις σκληρές και ροζιασμένες από τη φωτιά και το αμόνι παλάμες του και κατάφερε μια γερή τσεκουριά στη δόξα του πατρός του, κατακούτελα…

Ξαφνικά ο Όλυμπος σείστηκε κι αυτό που αντίκρισαν οι θεοί και οι θεές θα το συζητούσαν για χρόνια… Μέσα από το κεφάλι του Δία ξεπετάχτηκε πάνοπλη –θωρακοφόρος και ασπιδοκρατούσα- μια πανώρια θεά, τα καταγάλανα μάτια της οποίας σκίαζε μια πολεμική περικεφαλαία… Ότι πιο αταίριαστο δηλαδή…!

 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ